استاندارد راه اندازی سیستم اعلام حریق در ساختمان

استانداردهای اعلام حریق

دستورالعمل ها و استانداری اعلام حریق شامل رعایت یک مجموعه قوانین و دستورالعمل ها در طراحی و اجرای صحیح سیستم اعلام در ساختمان است که این این دستورالعمل ها ، قوانینی هستند که مورد تائید سازمان آتش نشانی ایران است و برای دریافت تائیدیه پایان کار آتش نشانی ، رعایت آنها الزامی است .

 یکی از مهمترین و سختگیرانه ترین قوانین ، ایمن سازی تجهیزات آتش نشانی در هنگام حریق را مطرح میکند و آن قانون استاندارد سیستم اعلام حریق NFPA-72 است که مجموعه استانداردهای ایمنی و آتش نشانی امریکا می باشد.

در مطلب امروز قصد داریم شماری از استانداردهای سیستم اعلام حریق را بررسی کنیم :

دستورالعمل های طراحی و اجرای سیستم اعلام حریق مطابق با استاندارد NFPA-72

1-   بیشترین مساحت هر زون (منطقه) 2000 متر مربع باشد.

2-   طول هر زون حداکثر 3000 متر باشد.

3-   هر زون حداکثر می تواند شامل 24-20 المان (شستی، آژیر و ...) باشد.

4-   هر طبقه حداقل دارای یک زون باشد.

5-   برای هر پله فرار یک زون مجزا در نظر گرفته شود و شستی در مسیر پله فرار هر طبقه قرار گیرد.

6-   شاسی های اعلام حریق بهتر است در راهرو طبقات و در یک زون مجزا قرار بگیرند.

7-   در صورتی که ارتفاع سقف و کف کاذب از 80 سانتی متر بیشتر باشد، ملزم به نصب دتکتور هستند.

8-   اگر فاصله پارتیشن و سقف کمتر از 30 سانتی متر و یا ارتفاع گچبری سقف از 50 سانتی متر بیشتر باشد، به دتکتور مجزا نیاز است.

9-   در مکان هایی که دارای ولتاژ القایی هستند مانند اتاق ترانس، می بایست از سیم روکش دار در لوله بصورت یک تکه و مستقل استفاده شود.

10-     در انبارها نصب دتکتور لازم است.

11-     در صورت وجود انباری در واحدهای مسکونی نصب دتکتور حرارتی الزامی است.

12-     در صورتیکه انبارها در پارکینگ به صورت مجموعه ای باشند، نصب یک دتکتور در مسیر ورودی آنها لازم است و اگر انبارها به صورت ردیفی باشند، دتکتورها باید در فاصله 50 سانتی متری از انبارها و حداکثر 8 متر از هم نصب شوند.

13-   نصب دتکتور دودی در تمامی اتاق خواب ها و در نزدیکی تابلو کنترل برق ضروری است.

14-   در هتل ها و ساختمان های مسکونی استفاده از دتکتور دو کاناله لازم است. اما در مکان های صنعتی باید از دتکتور مجزا استفاده شود.

15-     موتورخانه ها و چاهک های آسانسور باید دارای زون جداگانه باشند.

16-     در ساختمان های دارای رایزر برق و سوله های صنعتی، باید از دتکتور مکنده دودی و یا ردیاب حرارتی کابل استفاده شود.

17-     دتکتورهای دودی نباید در مجاورت هوا نصب شوند.

18-     تابلوی اعلام حریق باید در مکانی نصب شود که به راحتی قابل روئیت افراد و نیروهای آتش نشانی باشد. مانند ورودی ساختمان، اتاق سرایداری و ...

19-     حداکثر سطح پوشش برای دتکتور دودی 100 متر مربع و حداکثر ارتفاع نصب 12 متر است.

20-     حداکثر سطح پوشش برای دتکتور حرارتی 60 متر مربع و حداکثر ارتفاع نصب 8 متر است.

21-     برای دتکتورهای دودی برد دتکتور دایره ای دارای شعاع 6.5 متر و فاصله این دتکتورها با توجه به نوع مکان و آرایش نصب 15-10.6 متر است.

22-     برای دتکتورهای حرارتی برد دتکتور دایره ای، برای محل های با ریسک بالا و مکان هایی با ریسک کمتر به ترتیب دارای شعاع 5.3 و 6.5 متر و فاصله این دتکتورها با توجه به نوع مکان و آرایش نصب 10.6-7.5 متر است.

23-     فاصله دتکتورهای دودی و حرارتی از دیوار یا پارتیشن به ترتیب 50cm تا 7m و 50 cm تا 5.5 m است.

24-     در محیط سوله افراد برای رسیدن به شستی اعلام حریق نباید فاصله بیش از 20 متر را طی نمایند.

25-     در سقف های شیبدار دتکتورها باید در ارتفاع 50 سانتی متر پایین تر از مرتفع ترین نقطه سقف نصب شوند.

26-     استفاده از سیستم اعلام حریق آدرس پذیر برای سوله های بزرگ صنعتی و ساختمان های مسکونی بزرگ الزامی است.

27-     در سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر حداکثر تعداد لوپ 4 عدد و طول لوپ 3 کیلومتر و بیشترین تعداد المان 128 می باشد.

28-     در سیستم آدرس پذیر مسیر رفت و برگشت در یک لوله قرار نمی گیرد.

29-     در هز زون می بایست حداکثر 24 دتکتور قرار گیرد.

30-     از کابل با سیم مقطع 2-1.5 میلیمتر برای آژیرها و شاسی ها استفاده شود. کابل ارتباطی سنسورها از نوع JY-ST-Y 0.8 میلیمتر باشد.

31-     در پاساژها هر واحد دارای یک سیستم اعلام حریق مجزا و کل پاساژ مجهز به سیستم اعلام حریق مرکزی باشد.

32-     آژیرها در ساختمان های تجاری- مسکونی در فضای بیرونی نصب شوند و نیازی به ارتباط خاصی بین سیستم های اعلام حریق در این واحدها نیست.

33-     در پایان مسیر آژیرها مقاومت پایان خط در نظر گرفته شود.

34-     در صورت روکار بودن کابل کشی سیستم اعلام حریق به جای داکت پلاستیکی از لوله های فلزی استفاده شود.

35-     تابلوی اعلام حریق در حالت معمول در ارتفاع 170 سانتی متر و شستی در ارتفاع 140-120 سانتی متر نصب شود.

36-     فاصله ی شستی ها در راهروهای خلوت و پهن 45-30 متر و در راهروهای شلوغ و باریک 25-15 متر در نظر گرفته شود.

37-     شستی ها در مکان هایی نصب شود که دسترسی افراد به آنها آسان باشد. مانند: راهروها، راه پله ها و محل های خروجی و فرار

38-     در پلانی که سیستم اعلام حریق مرکزی رسم می شود تعداد کل زون ها و محل کاربری هر زون درج می شود.

39-     ساختمان مسکونی باید حداقل دارای 2 آژیر باشد.

40-     علاوه بر طبقه همکف و زیرزمین، در هر دو طبقه یک آژیر به قدرت 75 دسی بل و در هر واحد یک بیزر به قدرت 30 دسی بل نصب شود.