طراحی سیستم اعلام حریق

 ویژگیهای یک سیستم اعلام حریق

• سیستمی که همه بخشهای ساختمان را پوشش دهد.
• سیستمی که فقط قسمتهائی از ساختمان را در بر گیرد که در صورت آتش سوزی خطر جانی بیشتری برای ساکنان دارد.
• سیستمی که فقط فضاها و راهروهای منتهی به راهها و پله های اضطراری را پوشش دهد.
• سیستم دستی که برای به کار انداختن آژیرها به وجود افراد متکی است.

طراحی سیستم اعلام حریق متعارف

سیستم اعلام حریق متعارف اصولا جهت استفاده در اماکنی با تصرف های کم مورد استفاده قرار میگیرد چرا که امکان نمایش دقیق نقطه ی وقوع حریق در این سیستم میسر نمی باشد و بیشتر بصورت منطقه ای مکان وقوع حریق را نمایش می دهد.

در سیستم های اعلام حریق متعارف، محدودیت هایی از نظر استفاده از تعداد تجهیزات و وسایل مثل شستی ،آژیر، دتکتور ودیگر تجهیزات وجود دارد.

در سیستم های اعلام حریق متعارف یک رشته سیم 2*1.5 از ترمینال هر زون خارج میشود و کلیه تجهیزات آن منطقه در این مسیر بر روی کابل نصب میشوند و در انتها برای مشخص شدن انتهای مسیر EOL یک مقاومت و یا خازن در انتهای خط قرار می گیرد ،در صورت بروز هرگونه قطعی در مسیر، زون مربوطه دچار فالت میشود.

طراحی سیستم اعلام حریق آدرس پذیر

سیستم آدرس پذیر قادر است پیام را از محل هر یک از آشکارسازها و یا شستیها تشخیص دهد.

بنابراین به دلیل نشان دادن مرکز دقیق تر آتش، نسبت به سیستم معمولی برتری دارد، زیرا فقط آژیر مدار یا بخشی که پیام آن به مرکز رسیده است و آژیر مرکزی در محل تابلوی کنترل به صدا در می آید و آژیر سایر بخشها یا مدارها به کار نمی افتند.

سیستم اعلام حریق آدرس پذیر ،مکان وقوع حریق بصورت نقطه ای و با ضریب خطای بسیار پایین نشان می دهد.

در این مدل از سیستم اعلام حریق کلیه تجهیزات موجود بر روی مدار دارای یک کد شناسایی منحصر به فرد می باشند که از طریق آدرس دهی این کد، مکان دقیق هر المان مشخص می باشد.

یعنی در یک ساختمان کاملا مشخص می باشد که در کدام قسمت و در کدام اتاق، کدام دتکتور فعال شده است،در این نوع از سیستم اعلام حریق کلیه تجهیزات بر روی یک رشته کابل که از کنترل پنل خارج می شود نصب میگردد و نهایتا، انتهای کابل پس از چرخیدن در محیط بخ داخل پنل بر میگردند که اصطلاحا به ابن گردش و برگشت لوپ LOOP گفته میشود.

ناحیه بندی ساختمانها برای طرح اعلام حریق حیاتی است.

در ساختمانهای بزرگ تشخیص حوادث به کمک آشکارسازهای منفرد می تواند اطلاعات گمراه کننده ای بدهد.

در ساختمانهای بزرگ و متوسط همواره باید تقسیم بندی ساختمان به چند ناحیه برای تعیین مکان آتش به کار رود.

در ساختمانهای خیلی بزرگ ناحیه ها می توانند به بخشهای کوچکتری، که در تابلوهای تکرار نشان داده می شوند، تقسیم شوند.

این تقسیم بندی باید در تابلوی بزرگی در ورودی اصلی ساختمان نشان داده شود