در مرحله اول سیم‌کشی جهت طراحی یک سیستم اعلام حریق متعارف باید کابل مورد نظر سیستم را تهیه نمود. لازم است، بدانید کابل‌هایی که در سیستم اعلام حریق مورد استفاده قرار می‌گیرند در دو نوع دسته‌بندی می‌شوند، که عبارتند از:
کابل نوع 1: کابل‌هایی که بعد از آتش‌سوزی مورد استفاده قرار نمی‌گیرند مانند کابل‌های دتکتورها و شستی‌ها
کابل نوع 2: کابل‌هایی که بعد از آتش‌سوزی مورد استفاده قرار می‌گیرند مانند کابل‌های منبع تغذیه، آژیرها و چراغ‌ها
در تجهیزاتی که کابل نوع یک به کار می‌رود، می‌توان گفت از کابل‌های استفاده می‌شود،که دارای قطر 5.1 میلی‌متری به همراه روکش و عایق پروتودور باشد. این نکته را همیشه در ذهن خود داشته باشید، که در محل‌ها و مکان‌هایی که امکان دارد ضربه، ساییدگی و یا جویده شدن کابل توسط موجودات زنده بوجود آید، بایستی حتما از کابل‌هایی استفاده شود، که دارای غلاف مکانیکی نیز می‌باشند.
و اما در تجهیزاتی که در سیم‌کشی آن‌ها از کابل نوع دو استفاده می‌شود، می‌توان گفت کابل همان کابل نوع یک می‌باشد، با این تفاوت که محافظ مکانیکی اضافی مانند لوله‌های فولادی بر روی آن وجود داشته باشد. یا اینکه در داخل لوله‌های پی وی سی در زیر حداقل 12 میلی‌متر گچ به صورت توکار قرار داده شود. در تصویر زیر می‌توانید هر دو نوع کابلی که در سیم‌کشی سیستم اعلام حریق مورد استفاده قرار می‌گیرد، را مشاهده نمایید.
همچنین در تصویر زیر قسمت‌های مختلف یک کابل در سیستم اعلام حریق متعارف به نمایش گذاشته شده است.
مواردی که در هنگام کابل‌کشی سیستم اعلام حریق متعارف باید به آن توجه داشت
در هنگام کابل‌کشی سیستم اعلام حریق متعارف بایستی حتما به یک سری نکات مهم توجه نمایید، این نکات عبارتند از:
- کابل‌هایی که مختص به سیستم اعلام حریق می‌باشند، بایستی به صورت جداگانه از سایر کابل‌ها سیم‌کشی شوند.
- کابل‌های سیستم اعلام حریق حتما باید توسط اهم‌متر اندازه‌گیری شوند، در صورت استفاده از مگا اهم‌سنج بایستی تمامی تجهیزات سیستم اعلام حریق مانند دتکتور، آژیر، پنل مرکزی و ..... را از مدار اعلام حریق باز کنید تا ولتاژ تست بالا به سایر تجهیزات آسیبی نرساند.
- این نکته را همیشه به خاطر بسپارید، در هنگام کابل کشی سیستم اعلام حریق به هیچ عنوان نباید از مسیر زون‌ها و آژیرها انشعاب گرفت.
- همیشه در انتهای مسیر زون‌های سیستم اعلام حریق در یک عدد مقاومت با مقدار 8.6 کیلو اهم متصل نمایید تا جریان برقرار شده توسط مقاومت در مسیر زون‌ها باعث تشخیص قطعی یا اتصال کوتاه در مسیر توسط پنل مرکزی گردد.
نقشه‌کشی و طراحی سیستم اعلام حریق متعارف
قبل از اینکه شروع به طراحی و نقشه‌کشی یک سیستم اعلام حریق متعارف نمایید، ابتدا بایستی با تمامی استانداردهای موجود در مورد تجهیزات سیستم اعلام حریق آگاهی کامل داشته باشید، و تمامی آن موارد را در نظر بگیرید. در طراحی یک سیستم اعلام حریق ابتدا باید علائم اختصاری در نقشه سیستم‌های اعلام حریق آشنا باشید. در تصویر زیر علائم اختصاری را می‌توانید مشاهده نمایید.
در تصویر زیر یک نقشه سیستم اعلام حریق بر روی یک پلن ساختمانی با 7 واحد مجزا برای شما به نمایش گذاشته شده است.
-
سیم‌کشی دتکتورها و چراغ ریموت اندیکاتور در سیستم اعلام حریق
بر روی پایه دتکتورها پیچ‌های اتصال برای تغذیه ورودی – و + و دو عدد پیچ اتصال به منظور دتکتور بعدی و یا مقاومت انتهای خط نیز وجود خواهد داشت.
لازم به ذکر است، یک عدد پیچ جهت اتصال نیز برای چراغ اندیکاتور نیز وجود دارد. همیشه به همراه دتکتور بسته به نوع آن یک عدد پایه مناسب به همراه نقشه جهت اتصال آن به پنل مرکزی ارائه می‌گردد. در زیر یک نقشه سیم‌کشی دتکتور در سیستم اعلام حریق متعارف به نمایش گذاشته شده است.
همان‌طور که در تصویر بالا مشخص است، تمامی دتکتورها در یک سیستم اعلام حریق متعارف توسط دو رشته سیم به دتکتور دیگر و یا به پنل مرکزی متصل شده‌اند.
پایه یک و دو ورودی و پایه دو و چهار خروجی‌های ولتاژ تغذیه نیز می‌باشند. در نقشه بالا چراغ ریموت اندیکاتور نیز در هر آشکارساز به پایه‌های سه و چهار متصل شده است. و قابل مشاهده است، که در انتهای مسیر نیز مقاومت انتهای خط متصل گردیده است.
-
سیم‌کشی تجهیزات هشدار دهنده در یک سیستم اعلام حریق متعارف
آژیرها یا وسایل آلارم دهنده به صورت معمول در یک سیستم اعلام حریق متعارف به ورودی تابلئ مرکزی متصل می‌گردد. و ضروری است، یک مقاومت انتهای خط یه دو سر آژیر نیز متصل گردد. لازم به ذکر است، در این قسمت چراغ‌های استروب لایت به موازات آژیرها در مدار متصل می‌شوند. همچنین می‌توان گفت در اینجا از نقشه سیم‌کشی دتکتور برای سیم‌کشی چراغ ریموت اندیکاتور استفاده می‌شود.
-
مراحل اجرای سیم‌کشی سیستم اعلام حریق متعارف
برای اجرای یک سیستم اعلام حریق بایستی بر طبق مراحل زیر عمل نمایید:
- در مرحله اول و ابتدایی بایستی موقعیت تمامی قسمت‌ها را در نقشه بررسی نمایید.
- کابل‌کشی قسمت‌های مختلف را دقیقا مطابق با نقشه انجام دهید.
- بعد از کابل‌کشی اصولی و درست، شروع به نصب دتکتورهای حرارتی، دود، شستی‌ها و آژیرها نمایید.
- تابلو یا پنل کنترل مرکزی را دقیقا در محلی که از قبل در نقشه مشخص شده است، نصب نمایید.
- سیم زمین را به بدنه فلزی پانل وصل نمایید.
- پس از انجام مراحل بالا بر طبق استانداردها و دستورالعمل‌ها دستگاه مرکز کنترل را تست نمایید.
- قبل از وصل کردن سیم‌های ورودی حتما دستگاه را به صورت کامل تست کرده باشید.
- مابقی تجهیزات سیستم اعلام حریق را به کنترل پنل مرکزی متصل نمایید و کل سیستم را تست نمایید.
- دتکتورها را اتمام فعالیت‌های ساختمانی از پایه‌های آن خارج نمایید تا به دلیل ورود گرد و غبار به داخل آن باعث ایجاد آژیر مزاحم نشود.
- پس از اتمام تمام کارهای ساختمانی و اطمینان از عدم وجود هر گونه گرد و غباری برق 220 ولت دستگاه را قطع نمایید و اتصال باطری ها را جدا نمایید و در نهایت بایستی کامل بودن مدار سیم‌کشی را توسط یک دستگاه اهم متر چک نمایید.
- پس از اینکه اطمینان حاصل کردید، تمامی اتصالات سیستم اعلام حریق محکم می‌باشد، و عایق روی سیم‌ها سالم هستند، نوبت آن رسیده تا درب جلوی دستگاه را در جای خود قرار دهید. سپس بایستی باطری سیستم را دستگاه تعبیه نمایید و سیم آن را وصل نمایید و سپس برق دستگاه را متصل کنید. پس از انجام تمامی مراحلی که اشاره شد می‌توانید دستگاه را به صورت کامل تست نمایید.
برگرفته از سایت آکادمی کسب و کار برقی
