خصوصیات مرکز کنترل در سیستم اعلام حریق

کنترل پنل اعلام حریق :

قسمت اصلی سیستم اعلام حریق مرکز کنترل آن می باشد که وظیفه آن ارتباط بین سنسور ها و اعلام خطر و خطا است . کنترل پنل ها توانایی تشخیص و اعلام خطای اتصال کوتاه یا قطعی مدار را دارند . این دستگاه دارای باتری های پشتیبان بوده و سیستم اعلام حریق حفظ می شود .

ظرفیت مرکز کنترل های سیستم اعلام حریق متعارف با زون مشخص می شود که در برخی از آنها می توان اضافه کردن کارت های الکترونیکی تعداد زون را افزایش داد .

به هر زون با توجه به نوع آشکار ساز و مقدار کابل کشی حدودا 20 دتکتور متصل می شود .

مرکز کنترل باید توسط یک دتکتور دودی محافظت شده که ارتفاع نصب آن حدودا 1/8الی 2 متر باشد .

ساز و کار مرکز کنترل به این صورت است که از طریق مدار الکترونیکی بعد از تشخیص حریق رله های مربوطه را وصل می کند و آژیر ها ، چراغ های اعلام خطر را به کار می اندازد و دستگاه های تلفن کننده شروع به شماره گیری می کنند .

وظایف و قابلیت‌های یک پنل مرکزی اعلام حریق :

• مانیتورینگ و نظارت بر سیستم‌های اعلام حریق متصل شده به پنل مرکزی به منظور تشخیص هر گونه حریق و انتقال اطلاعات به صورت زنجیره‌ای.
• فعال‌سازی زنگ‌ها، چراغ‌ها یا دیگر دستگاه‌های هشداردهنده در صورت شناسایی حریق.
• فعال‌سازی دیگر اعلامات ضروری برای اطلاع‌رسانی به افراد موجود در ساختمان برای تخلیه ایمن.
• تماس با مراکز نجات: برقراری ارتباط با مراکز خدمات نجات جانی و ارسال اطلاعات دقیق در مورد محل وقوع حریق.
• گزارش‌گیری: ذخیره اطلاعات مربوط به وقوع حریق، فعالیت‌های انجام شده و تاریخچه سیستم برای بررسی‌های بعدی.

پنل مرکزی اعلام حریق برای افزایش بهره‌وری، سادگی استفاده و افزایش امنیت در مواجهه با حوادث حریق بسیار حیاتی است و باید به دقت طراحی و نصب شود.

انواع کنترل پنل اعلام حریق

انواع پنل مرکزی اعلام حریق ممکن است بسته به ویژگی‌ها و نیازهای مختلف سیستم‌های اعلام حریق متنوع باشند. چندین نوع پنل مرکزی اعلام حریق وجود دارد که می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1- کنترل پنل کانونشنال (پنل مرکزی متعارف)

این کنترل پنل ها جزو اولین ها و ساده ترین های سیستم های اعلام حریق می باشند.

در سیستم های اعلام حریق متعارف تجهیزات به صورت زون بندی نصب می شوند. سیم کشی تمام تجهیزات به کنترل پنل وصل می شود و هنگام حریق، زونی که دچار حادثه شده است مشخص می شود ولی منطقه حادثه به طور دقیق مشخص نمی شود.

مرکز کنترل اعلام حریق متعارف بر حسب زون به این صورت تقسیم می شود: تک، دو، چهار، شش، هشت، شانزده، بیست و چهار و سی و دو زون. در برخی موارد با افزودن کارت الکترونیکی می توان تعداد زون ها را ارتقا داد.

2- کنترل پنل اعللام حریق آدرس‌پذیر:

کنترل پنل اعلام حریق آدرس‌پذیر یک سیستم مدیریت حریق است که قادر است به صورت دقیق مکان حریق را تشخیص دهد و اطلاعات مکان آن را به صورت آدرس‌پذیر به افراد مسئول اعلام کند.

این سیستم شامل یک کنترل پنل است که اطلاعات حسگرهای حرارتی و دودی را دریافت کرده و بر اساس آن‌ها تصمیم‌گیری می‌کند.

با استفاده از کنترل پنل اعلام حریق آدرس‌پذیر، مکان حریق به صورت دقیق تعیین شده و همچنین فوراً به نگهبانان یا خدمات نجات دهنده اطلاع داده می‌شود. این سامانه قابل برنامه‌ریزی و پایش بوده و به صورت خودکار عملکرد خود را اجرا مینماید.

3- کنترل پنل آنالوگ:

این نوع پنل اعلام حریق از سنسورهای آنالوگ برای تشخیص حریق استفاده می‌کند. آنها به صورت مداوم و پیوسته وضعیت محیط را نظارت می‌کنند و هشدار جعلی (نویز) را کاهش می‌دهند.

4- کنترل پنل دیجیتال:

این پنل‌ها از سنسورهای دیجیتال برای تشخیص حریق استفاده می‌کنند. آنها اطلاعات دقیق‌تر و سریع‌تری ارائه می‌دهند.

5- کنترل پنل هوشمند:

این نوع پنل بر اساس فناوری هوش مصنوعی و اینترنت اشیاء (IoT) طراحی شده است. آنها توانایی تجزیه و تحلیل داده‌ها را دارند و از ارتباطات پیشرفته استفاده می‌کنند.

هر یک از این انواع پنل مرکزی اعلام حریق دارای ویژگی‌ها و مزایا منحصر به فردی بوده و براساس نیاز و شرایط ساختمان مورد استفاده قرار می‌گیرند. اهمیت انتخاب و نصب مناسب پنل مرکزی اعلام حریق در ارتقای ایمنی ساختمان بسیار حائز اهمیت است.

اجزای کنترل پنل سیستم اعلام حریق عبارتند از:

واحد مرکزی (Central Unit):

این بخش اصلی کنترل‌کننده سیستم است که وظایف مهمی از جمله مشخص کردن منطقه حریق، فعال‌سازی آژیرها و ارتباط با دیگر اجزا را بر عهده دارد.

ماژول‌های ورودی (Input Modules):

این ماژول‌ها اطلاعات حسگرهای حریق را جمع‌آوری می‌کنند و به واحد مرکزی ارسال می‌کنند.

ماژول‌های خروجی (Output Modules):

این ماژول‌ها وظیفه فعال‌سازی دستگاه‌های هشداردهنده مانند آژیرها و سیستم خاموش کردن خودکار دودها را بر عهده دارند.

ماژول‌های تکمیلی (Supervisory Modules):

این ماژول‌ها برای نظارت بر فعالیت تجهیزات اعلام حریق و اطمینان از عملکرد صحیح آن‌ها استفاده می‌شوند.

سیستم‌های اطفاء حریق متصل (Connected Fire Suppression Systems):

این سیستم‌ها واحدهای شناسایی حریق را فعال می‌کنند و به روش‌های مختلفی مانند پاشش آب، گاز، یا محصولات شیمیایی برای خاموشی حریق اقدام می‌کنند.

سیستم‌های ارتباطی (Communication Systems):

این سیستم‌ها برای اطلاع‌رسانی به افراد در خطر، تماس با مراکز نجات و نگهداری داده‌ها برای تجزیه و تحلیل پس از وقوع حریق به کار می‌روند.

باتری پشتیبانی (Backup Battery):

این باتری‌ها در صورت انقطاع برق به سیستم، برای ادامه عملکرد واحد مرکزی و تجهیزات ضروری اعلام حریق استفاده می‌شوند.

این اجزا با همکاری و هماهنگی بهبود امنیت و کارایی سیستم اعلام حریق را ارتقا می‌دهند.